به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی و به نقل از روابط عمومی شرکت بازآفرینی شهری ایران، سومین نشست از سلسله نشست‌های «توانمندسازی و ساماندهی سکونت‌گاه‌های غیررسمی» با حضور جمعی از مدیران، استادان و پژوهشگران حوزه شهرسازی و معماری در محل شرکت بازآفرینی شهری ایران برگزار شد.
در این نشست، عبدالرضا گلپایگانی ـ معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران ـ رسول وظیفه‌شناس عضو هیأت علمی گروه شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی و شهردار پیشین منطقه 10تبریز، و شیوا آراسته معمار و پژوهشگر حوزه بازآفرینی بافتهای تاریخی و حاشیه‌نشینی، به ایراد سخنرانی و تبادل نظر پیرامون نقش معماری و شهرسازی در ارتقای کیفیت زیست در مناطق غیررسمی پرداختند , نشستی که با هدف بررسی تجربه‌های میدانی و علمی جهت بهبود کیفیت زندگی، کاهش آسیب‌های اجتماعی، و ایجاد پیوند مؤثر میان یافته‌های دانشگاهی و سیاست‌گذاری اجرایی در حوزه بازآفرینی سکونت‌گاه‌های غیررسمی برگزار شد.
در بخش اصلی سخنرانی‌ها، گلپایگانی با اشاره به اینکه سکونت‌گاه‌های غیررسمی نتیجه عدم توازن و توزیع ناعادلانه منابع در پهنه سرزمینی هستند، گفت: بسیاری از برنامه‌های توسعه مبتنی بر بودجه ملی است و توزیع این بودجه و امکانات به اهرمی قدرتمند تبدیل شده است که در صورت فقدان سازوکار منظم و عملکرد صحیح، به توسعه نامتوازن منجر خواهد شد.
وی با یادآوری ظرفیت‌های درونی هر بخش از کشور در چارچوب یک حوزه تمدنی چند هزار ساله، تصریح کرد که این ظرفیت‌ها باید به شیوه درون‌زا شکوفا شوند، اما عدم توازن توسعه مانع تحقق این شکوفایی خواهد بود
عبدالرضا گلپایگانی معاون وزیر از تدوین لایحه‌ای در شرکت بازآفرینی شهری ایران برای ساماندهی و سنددار شدن شماری از واحدهای مسکونی واقع در سکونت‌گاه‌های غیررسمی و تأیید اولیه آن در کمیسیون‌های دولت اظهار داشت: در صورت تصویب این لایحه در مجلس شورای اسلامی، برخی ساکنان این مناطق خواهند توانست نسبت به اخذ سند مالکیت واحدهای خود اقدام کنند و جریان نوسازی در بافتهای کشور به کمک این لایحه تسهیل خواهد شد .
مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران تغییرات اقلیمی را از عوامل مؤثر بر گسترش سکونت‌گاه‌های غیررسمی دانست و توضیح داد: در سه دهه گذشته کاهش شدید بارش و تداوم خشکسالی، به‌ویژه در شرق ایران، رخ داده است. در گذشته، شرایط زیست بهتر با ابتکارات متناسب با ویژگی‌های سرزمینی و اتکای تمدنی بر چشمه و قنات حاصل می‌شد و همین سازوکارها تاب‌آوری بالاتری در برابر شرایط مشابه ایجاد می‌کردند.
گلپایگانی با تأکید بر ضرورت همزیستی همه طبقات اجتماعی در یک ترکیب متجانس شهری، افزود: الگوی معماری ایرانی مبتنی بر حیاط میانی و میانسرا است که از خانه‌های تاریخی بزرگ نظیر خانه طباطبایی‌ها، عامری‌ها و بروجردی‌ها تا خانه‌های کوچک صد متری در سمنان یا نائین را شامل می‌شود و منحصر به بناهای شاخص نیست.
معاون وزیر راه و شهرسازی در پایان با اشاره به اینکه «غیررسمی» مهم‌ترین مؤلفه در بحث سکونت‌گاه‌ها است، تأکید کرد: تمامی افرادکم درآمد شهروندان ایرانی هستند و به‌صورت مشاع در همه امکانات کشور سهیم‌اند، دیگر آنها به‌عنوان قانون‌گریز تلقی نمی‌شوند و باید برای آنان در عرصه‌های برنامه‌ریزی، شهرسازی و معماری راه‌حل‌های کارآمد ارائه کرد.