به گزارش خبرنگار شرکت بازآفرینی شهری ایران، شفیعی ابتدا با بیان این که 148 هزار هکتار بافت فرسوده در کل کشور وجود دارد، توضیح داد: این میزان شامل 2 هزار و 700 محله می‌شود که 20 میلیون نفر در آن‌ها ساکن‌اند. در واقع 5.7 میلیون خانوار در بافت‌های ناکارآمد شهری زندگی می کنند.
شفیعی در پاسخ به این که در برنامه پنجم توسعه مقرر شده هر سال 10 درصد از بافت‌های فرسوده نوسازی شود اما این اتفاق نیفتاده است، توضیح داد: قرار نیست دولت در محیط‌های شهری و در بافت میانی اقدام به خرید املاک و نوسازی آن‌ها کند و بنا به مداخله دولت نیست، این کار بر عهده نهادهای محلی و بخش خصوصی گذاشته شده است، دولت فقط شرایط را مهیا می کند تا مردم بتوانند نسبت به نوسازی بافت‌های فرسوده میانی اقدام کنند.
او با اشاره به این که تسهیلات بانکی توسط دولت به متقاضیان ارایه می شود، تصریح کرد: ارتقا خدمات زیربنایی و روبنایی که کمک کننده و جذاب کننده محلات برای تسهیلگران است، نیز جزو وظایف دولت محسوب می‌شود اما در نهایت این مردم هستند که باید تصمیم به نوسازی بگیرند و از طریق مشارکت با تسهیلگران یا به تنهایی کار نوسازی را انجام دهند. در مجموع سه نهاد در نوسازی بافت‌های فرسوده نقش دارند؛ دولت، شهرداری‌ها و بخش خصوصی. البته در سال‌های اخیر به دلیل مشکلات کلان اقتصادی دولت‌ها نتوانسته‌اند آن چنان که باید به این حوزه ورود پیدا کنند.
شفیعی با اشاره به نقش وزارت راه و شهرسازی در نوسازی بافت‌های فرسوده تصریح کرد: وزارت راه و شهرسازی و شرکت بازآفرینی شهری ایران در بسیاری از نقاط کشور و در استان‌هایی که بافت‌های ناکارآمد شهری دارند، خدماتی مانند توسعه شبکه‌های فاضلاب شهری، برق، آب، گاز، تامین سرانه خدمات عمومی، سلامت، و ورزش از طریق بودجه عمومی کشور و نیز بودجه شرکت بازآفرینی شهری ایران انجام داده اند. تلاش ما این است با ارایه این نوع خدمات کیفیت زندگی را برای ساکنان بافت‌های فرسوده افزایش دهیم.
عضو هیات مدیره شرکت بازآفرینی شهری ایران با اشاره به اقدام‌های انجام شده در سکونتگاه‌های غیر رسمی گفت: با توجه به این که سکونتگاه‌های غیررسمی عمدتا در اراضی تصرفی شکل گرفته اند، « مالکیت » مهم‌ترین مشکل این سکونتگاه‌ها به شمار می رود. در بافت‌های میانی با تامین تسهیلات به راحتی می توانیم ساکنان را به نوسازی بافت‌های فرسوده تشویق کنیم اما در سکونتگاه‌های غیر رسمی مشکلات بسیار بیشتر است. شرکت بازآفرینی شهری در سال‌های اخیر به این موضوع ورود پیدا کرده است برای مثال در محله منبع آب اهواز اسکان مجدد را داریم و برای این منظور زمینی در کنار این محله که متعلق به شرکت است را در نظر گرفته و پیمانکار در آن مشغول ساخت و ساز است و بعد از تکمیل، اهالی محل را به این مکان انتقال می دهیم.
او ادامه داد: در شهر چابهار نیز یکی از سخت‌ترین و خشن‌ترین نوع سکونتگاه‌های غیررسمی یعنی کپرنشینی را داریم که ساکنان آن از حداقل‌های زندگی مانند آب و برق محروم‌اند. در محله مرادآباد چابهار نیز جا به جایی محله را داریم و در یک زمین دولتی، هزار و 200 واحد مسکونی در حال ساخت است که بعد از اتمام کپرنشین‌ها به این محل جدید منتقل می شوند. در تبریز نیز شهرک جوانان تا 6 هزار واحد برای ساکنان سکونتگاه‌های غیر رسمی در حال آماده سازی است.
