ابزارهای دسترسی

رهبر معظم انقلاب
ما باید کارهای اولویت دار و فوری را مورد اهتمام ویژه قرار دهیم که از جمله آن ها نوسازی بافت های فرسوده است.
ترمیم بافت های فرسوده شهرها و روستاها دراولویت کاری دستگاه های مسئول قرار گیرد.
مراد از برقراری نظام مقدس جمهوری اسلامی، همانا فقرزدایی و محرومیت زدایی است.
با سیاست گذاری توأمان با ابتکار و شجاعت و جرات، وارد میدان شوید.

ششمین نشست از سلسله نشست‌های توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی با محور «آسیب‌شناسی تجارب اسکان مجدد» روز سه‌شنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴ در محل شرکت بازآفرینی شهری ایران برگزار شد.

به گزارش روابط‌عمومی شرکت بازآفرینی شهری ایران، این نشست با همکاری کمیته ملی اسکان بشر، پژوهشکده سوانح طبیعی و کارگروه انسان‌شناسی شهری انجمن انسان‌شناسی ایران در قالب کمپین جهانی اکتبر شهری (Urban October) برگزار گردید.

در این نشست، بیژن کلهرنیا عضو هیأت علمی دانشگاه رازی، مجید روستا عضو هیأت‌ مدیره و کمال نوذری سرپرست دفترستاد ملی بازآفرینی شهری، شرکت بازآفرینی شهری ایران به بیان دیدگاه‌ها و تحلیل‌های خود درباره تجربه‌های اسکان مجدد و توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی پرداختند.

کلهرنیا با تأکید بر این‌که احیای مسکن و زیست مناسب، کلید نجات محلات اسکان غیررسمی است، گفت: ضرورت دارد موضوع اسکان مجدد و ارتقای کیفیت مسکن در هماهنگی میان معاونت‌های مسکن، شهرسازی و سایر نهادهای ذی‌ربط در دستور کار ملی قرار گیرد تا سیاست‌گذاری‌ها از مرحله طرح تا اجرا هم‌افزا و کارآمد پیش رود.

وی در تبیین ابعاد کالبدی و اجتماعی سکونتگاه‌های غیررسمی اظهار کرد: در محدوده‌های واقع در حوزه خطر ــ شامل ریزش و لغزش زمین، حریم نهرها، خطوط انتقال گاز، شبکه‌های برق فشار قوی و گسل‌های شناخته‌شده ــ باید شناسایی دقیق انجام و با تدوین طرح‌های ویژه جابه‌جایی یا ساماندهی درون‌محله‌ای، از تهدیدهای فیزیکی و انسانی پیشگیری شود.

کلهرنیا با بیان اینکه شهر یک اکوزیست یکپارچه است که اجزای آن از قانونمندی مشترک تبعیت می‌کنند»، افزود: در مقیاس محله، همگنی اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی عامل پایداری و استمرار حیات شهری است و ساکنان این کلونی‌های اجتماعی، حفظ پیوند درونی و حمایتی خود را گاه حتی بر خطرات فیزیکی ترجیح می‌دهند.

وی ادامه داد: به‌دلیل همین وابستگی اجتماعی، ساکنان سکونتگاه‌های غیررسمی حتی پس از جابه‌جایی، گاه به مکان اولیه بازمی‌گردند و سکونتگاه در معرض خطر را بازسازی یا چندباره‌سازی می‌کنند. بنابراین سیاست‌های بازآفرینی باید با احترام به پیوست فرهنگی و ساختار اجتماعی، راه‌حل‌های درون‌محله‌ای و مبتنی بر مشارکت ارائه دهد.

کلهرنیا همچنین اجرای طرح‌های تجمیع کوچک‌مقیاس را یکی از ابزارهای مؤثر در حذف و کاهش اسکان غیررسمی دانست و گفت: در این طرح‌ها، بدون نیاز به تأمین زمین جدید و با مشارکت فعال ساکنان، می‌توان در زمان کوتاهی مسکن مقاوم و زیست مطلوب برای اقشار کم‌درآمد فراهم کرد.

این عضو هیأت علمی دانشگاه رازی در پایان با ارائه پیشنهادی به شرکت بازآفرینی شهری ایران گفت: با همکاری معاونت‌های مرتبط وزارت راه و شهرسازی از جمله معاونت مسکن و ساختمان، سازمان ملی زمین و مسکن و معاونت شهرسازی و معماری، رسالت تازه‌ای در بازآفرینی بافت‌های اسکان غیررسمی باید پایه‌گذاری شود تا تأمین مسکن مقاوم و رفع خطرات زیستی در راستای کاهش فقر شهری و ارتقای کیفیت زندگی در محلات کم‌برخوردار به‌صورت هدفمند دنبال گردد.

nashast 858

nashast 858