رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران از سکونت حدود ۱۰ میلیون نفر در سکونتگاههای غیررسمی کشور خبر داد و گفت: ما باید برای تحقق برنامههای خود، آگاهی مردم را در مناطق هدف بالا برده و با حضور کنشگران اجتماعی امنیت لازم را در حاشیه شهرها ایجاد کنیم.
به گزارش روابط عمومی شرکت مادر تخصصی عمران وبهسازی شهری ایران به نقل از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی ، فاطمه دانشور رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی درباره وضعیت بافتهای ناکارآمد و سکونتگاههای غیررسمی کشور بیان کرد: در حال حاضر مهاجرتها به دلیل بروز خشکسالی و بیکاری از نواحی روستایی به شهر زیاد شده است، از آنجا که بهترین و ارزانترین مکان نیز در حاشیه شهرها واقع است، پس افراد در این مناطق سکونت پیدا کرده و بسیاری از اراضی موجود در این منطقه را به اجبار صاحب شده و سکونتگاهها را تشکیل میدهند.
دانشور در ادامه با بیان اینکه غفلت چند ده سال سیاستگذاران در حوزه اجتماعی باعث رشد سکونتگاهها در کشور شده است گفت: درحال حاضر این مناطق رقم بزرگی را به خود اختصاص داده و حدود ۱۰ میلیون نفر در کل کشور را در خود جای داده است.
وی در ادامه افزود: ساکنان این مناطق بیشتر به دلیل فقر در این مناطق ساکن شده و به سمت شغلهای کاذب و غیرقانونی روی میآورند، کودکان نیز در این نواحی به عنوان ابزاری در این مشاغل به کار گرفته میشوند. درحقیقت زندگی چندساله در اینگونه مکانها باعث بروز پدیدههای بدتری به شکل آسیبهای اجتماعی میشود. ساکنان این مناطق از خدمات اجتماعی برخوردار نشده و چارهای جز بزه و کار در گروههایی که جرم محسوب میشوند ندارند.
رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران با تأکید بر اینکه ما باید توجه بیشتری به بحث توسعه انسانی در این بخش داشته باشیم گفت: تاکنون طرحهای کالبدی و عمرانی محوریت بیشتری در این مناطق داشتهاند و منابع انسانی آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفته است. ما باید آگاهی مردم را در مناطق هدف بالا برده و با حضور کنشگران اجتماعی امنیت لازم را در حاشیه شهرها ایجاد کنیم.
دانشور با تأکید بر این مطلب که در این مناطق باید مشارکت اجتماعی محله محور شکل بگیرد اضافه کرد: ما برای تحقق امنیت در حواشی شهرها به برنامه جامعی ازجمله حضور نیروی انتظامی نیز نیاز داریم.
این عضو شورای شهر تهران در بخش دیگری اعتمادسازی بین ساکنان این نواحی را لازمه اجرای طرحهای اجتماعی دانست و خاطرنشان کرد: با توسعه عادلانه امکانات در سراسر کشور به خصوص در نواحی محروم و روستاها میتواینم از اینگونه مهاجرتها و تشکیل سکونتگاهها جلوگیری کنیم.
وی در پایان شناسایی معضلات و مطالعات اجتماعی را در این مناطق امری ضروری اعلام کرد و گفت: برنامهریزی جهت رفع مشکلات مناطق گفته شده باید مبتنی بر مطالعات و اجتماع محور باشد تا نتیجه مورد نظر را به همراه داشته باشد.