به دنبال تغییر انگاره های بهسازی، نوسازی و توانمندسازی، شیوه نامه ای به منظور تعیین محدوده ها و محلات هدف، تدوین شد.
به گزارش خبرنگار روابط عمومی شرکت عمران و بهسازی شهری ایران، طی مصوبه شورایعالی شهرسازی و معماری ایران به مورخ 17 آذرماه سال 93 و به دنبال تغییر انگاره های بهسازی، نوسازی و توانمندسازی و به مفهوم جامع تر «بازآفرینی»که اقدامات یکپارچه با هدف ارتقاء کیفیت زندگی را مورد تاکید قرار می دهد، ضرورت تغییر و بازبینی در شاخص های ناکارآمدی مطرح و بر اساس این دیدگاه، شیوه نامه ای جدید تدوین شد.
.jpg)
این شیوه نامه حاصل یک پژوهش کاربردی است که با برگزاری نشست های متعدد و بر پایه بهره گیری از تجارب جامعه حرفه ای، دانش مکتوب و غیرمکتوب کارشناسان، صاحب نظران حرفه ای، مدیران شهری و همچنین بر مبنای آسیب شناسی روندهای گذشته و مطالعه تجارب بین المللی، تدوین شده است.
مطابق این شیوه نامه، با انجام مطالعات شهرنگر و شناخت آن ویژگی های شهر و تاثیر و تاثرات آن با منطقه، شاخص های موثر و جامع کالبدی، جمعیتی – اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی، شناسایی شده و بر اساس آن، محدوده ها و محلات ناکارآمد در گونه های پنجگانه بافت تاریخی، بافت ناکارآمد میانی، اسکان غیر رسمی، سکونتگاه های دارای پیشینه روستایی و بافت های ناهمگون با زندگی شهری گونه شناسی و اولویت بندی می شوند.
سپس سند چارچوب برنامه ریزی، شامل چشم انداز مقدماتی، اهداف کلان، رویکرد و خطوط کلی ایده های اصلی توسعه به تفکیک گونه ها ارائه می شود.
.jpg)
سند تهیه شده به عنوان سند بالادست، راهنمای تدوین برنامه های ارتقای کیفیت زندگی در مقیاس محله می شود که مسیر حرکت را برای تدوین سند راهبردی و برنامه های عملیاتی بازآفرینی در مقیاس محله روشن می کند.
گفتنی است؛ از سال 1394، در 33 شهر به صورت پایلوت، بازشناسی محدوده ها و محلات ناکارآمد بر اساس رویکرد و مفاهیم جدید آغاز شده و تاکنون محدوده های شناسایی شده در 26 شهر در ستادهای شهرستانی و استانی به تصویب رسیده و اولویت محلات هدف تعیین شده است.
