کتاب "برنامه ریزی و طراحی شهری با رویکرد کاهش آسیب پذیری شهر در برابر زلزله، نوشته سرکار خانم دکتر الهام اميني(استاد یار دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس ) و سرکار خانم دکتر مريم برومند توسط نشر سیمای دانش منتشر شد .
در مقدمه این کتاب ارزشمند به قلم دکتر مهدی زارع - استاد زلزله شناسی مهندسی، پژوهشگاه بین الملل زلزله شناسی و مهندسی زلزله آمده است : زندگی در شهرهای کشور لرزه خیزی مانند ایران همواره با چالش میزان آسیب پذیری و ریسک زلزله در آن شهر مواجه است. آنچه که موضوع را در دهه های اخیر مهمتر کرده است، مهاجرت در ایران و تمرکز جمعیت در شهر هاست. ارزیابی جمعیت شهر تهران در سال 1345 نشان میدهد که محدوده مناطق شهرداری تهران در آن زمان جمعيتي بالغ بر 2.7 میلیون نفر داشته و جمعیت تهران و پیرامون از جمله شهر کرج به حدود 3 میلیون نفر می رسیده است. این در حالی است که امسال و در سال 1395 و بعد از 50 سال ما با جمعيتي در حدود 9 میلیون نفر در شهر تهران (در شب هنگام) و حدود 13.5 میلیون نفر (در هنگام روز) در شهر تهران مواجهیم (حدود 3 تا 4 برابر جمعیت در سال 45) و در محدوده تهران و البرز جمعیت به حدود 17 میلیون نفر می رسد (حدود 5.5 برابر سال 45). در طی بیست سال گذشته هم با جابه جایی جمعیتی بالغ بر 24 میلیون نفر در داخل کشور مواجه شدیم (بین 1375 تا 1395) که حدود 70% آن از روستا به شهر بوده است (حدود 17 مییون نفر به شهر ها مهاجرت کرده اند)..... همچنین در پیش گفتار این کتاب آمده است : به سبب قرار گیری فلا ت ایران بر روی کمربند لرزه خیز آلپ – هیمالیا زلزله و پیامد های آن ، سابقه طولانی در کشورمان دارد. در طول تاریخ زلزله های شدید در مناطق مختلف کشور رخ داده آسییب های زیادی اعم از آسیب های اقتصادی و اجتماعی را برجای گذاشته که از متاخرترین آنها میتپوان به زلزله 13 خرداد سال 3131 در رودبار- منجیل و زلزله 5 دی ماه 1382در بم اشاره کرد که در این نمونه آخر حدود یک سوم از ساکنان شهر (بیش از 13 هزار نفر) جان خود را از دست دادند. با توجه به آنکه رخداد زلزله یک پدیده طبیعی بوده و نمی توان از وقوع آن جلوگیری کرد، باید راه حل کاهش آسیب ها را در چگونگی مواجهه با زلزله جستجو کرد...
اميد أست كه مجموعه حاضر بتواند راهگشايي در جهت كاهش اسيب هاي ناشئ از زلزله در شهرها و بازگرداندن مفهوم زلزله از يك فاجعه به پديده طبيعي باشد.
