حامد قادرمرزی عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه رسمی در قبال حاشیه‌نشینان سنندج رعایت نشده‌است گفت: مردم این مناطق امکان دسترسی به اقتصاد پایدار٬ درآمد روزانه یا ماهیانه مناسب٬ جاده مناسب٬ آّب٬ برق و گاز یا حتی مدرسه برای بچه‌هایشان نداشتند؛ بنابراین آمدند نزدیک شهر سنندج ساکن شدند.
به گزارش روابط عمومی شرکت مادر تخصی عمران وبهسازی شهری ایران به نقل از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی ، حامد قادرمرزی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی درباره وضعیت مناطق حاشیه‌ای و سکونتگاه‌های غیررسمی شهر سنندج گفت: سابقه حاشیهنشینی در سنندج تقریبا به اواسط دهه 50 بر می‌گردد؛ زمانی که انقلاب شد، بعد جنگ تحمیلی رخ داد و مدیریت شهری برای چندین سال در یک بلاتکلیفی قرار گرفت.
وی افزود: در نبود یک مدیریت توانمند و قدرتمند شهری مهاجران زیادی وارد شهر سنندج و اطراف آن شدند و به تدریج در نقاط مختلف پیرامونی این شهر به ویژه روستاهای نزدیک سکنی گزیدند و باعث ایجاد محلات حاشیهنشینی شدند، به نحوی که می‌توان گفت امروز حدود نصفی از جمعیت شهر سنندج و سکونتگاه‌های واقع در حریم آن حاشیه‌نشین هستند.
عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: کسانی که در مناطق حاشیه شهر زندگی می‌کنند گاه به ابتدایی‌ترین امکانات زندگی مثل آب شرب٬ معابر مناسب تردد٬ محیط زیست سالم شهری و فضاهای آموزشی٬ فرهنگی٬ تفریحی و گذراندن اوقات فراغت دسترسی ندارند. بر همین اساس قطعا فشارهای مختلفی به ساکنان این مناطق وارد می‌شود و آستانه تحمل آنها را پایین می‌آورد.
وی ادامه داد: این مردمان در فضایی زندگی می‌کنند که کیفیت زندگی به شدت پایین است و رفاه اجتماعی ندارد؛ زیرا اغلب از اقشار فقیر شهری هستند و درآمد مناسبی ندارند. مناطق حاشیه‌ای سنندج به لحاظ تأسیسات و تجهیزات و زیرساخت‌های مناسب شهری در محرومیت حاد است و در واقع ساکنان آن از روی اجبار در آنجا سکونت کرده‌اند.
نماینده مردم قروه و دهگلان در مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: متأسفانه محلات حاشیه‌ای با وجودی که به تدریج وارد فضای شهر سنندج شدند و در آن جای گرفتند اما هنوز تأسیسات و تجهیزات و خدمات روبنایی مناسبی ندارند.
وی ادامه داد: حل معضل حاشیهنشینی سنندج اعتبارات ویژه و خاصی می‌خواهد تا ساماندهی و به این مناطق خدمات‌رسانی شود بنابراین با بودجه‌های شهرداری و نهادهای عمرانی مشکلات این سکونتگاه‌ها همچنان پابرجا می‌ماند.
قادرمرزی درباره طرح مطالعاتی سکونتگاه‌های حاشیه‌ای شهر سنندج گفت: طرح ساماندهی مناطق حاشیه‌ای شهر مصوب است فقط اجرای طرح‌های توانمندسازی پول٬ بودجه و اعتبار می‌خواهد که متأسفانه موجود نیست.
وی افزود: یکی از مواردی که مانع از اعطای تسهیلات به خانه‌های مناطق حاشیه‌ای می‌شود قول‌نامه‌ای بودن و فاقد سند بودن خانه‌هاست. یک بحث دیگر تأمین مدرسه٬ معابر٬ فضای سبز٬ آب شرب سالم و فضای گذران اوقات فراغت برای این مناطق است که هیچ کدام به طور مناسب در این سکونتگاه‌ها وجود ندارد.
عضو کمیسیون عمران مجلس یادآور شد: کار سنددهی به خانه‌های مناطق حاشیه‌ای اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد انجام شد. با این اقدام ساکنان بخشی از سکونتگاه‌های حاشیه‌ای صاحب سند شدند و این مساله موجب تشویق دیگر افراد شد تا با مهاجرت به اطراف شهر سنندج در حاشیه شهر سکونت کنند و خانه‌هایی به صورت غیررسمی بسازند؛ به این امید که روزی خانه‌هایشان سنددار شود. به عبارت دیگر رفع مشکل سند خانه‌ها اگر بدون برنامه انجام شود، عامل ترغیب مهاجران و تقویت و گسترش سکونتگاه‌های غیررسمی می‌شود.
وی ادامه داد: البته اطلاق عنوان «سکونتگاه غیررسمی» به مناطق حاشیه‌ای درست نیست٬ گرچه این افراد برخلاف قوانین موجود، در محلات حاشیه‌ای یا روستاهای اطراف شهر سکونت گزیدند، اما قانون اساسی درباره آنها رعایت نشده و این امر سبب شده آنها از محل سکونت اولیه خود به اطراف شهر سنندج بیایند تا دسترسی به امکانات شهری داشته باشند.
قادرمرزی اظهار کرد:ساکنان سکونتگاه‌های حاشیه‌ای از روستاهایی به سنندج آمدند که امکان دسترسی به اقتصاد پایدار٬ درآمد روزانه یا ماهیانه مناسب٬ جاده مناسب٬ آّب٬ برق و گاز یا حتی مدرسه برای بچه‌هایشان نداشتند؛ بنابراین آمدند نزدیک شهر سنندج محلی را برای سکونت خود انتخاب کردند و محل زندگی خود را به تدریج شکل دادند.
نماینده مردم قروه و دهگلان در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: رسمی در قبال حاشیه‌نشینان سنندج رعایت نشده که حالا به آنها بگوییم ساکنان غیررسمی. واقعیت آن است که قانون به خوبی درباره حاشیه‌نشینان رعایت نشده که حالا به آنها بگوییم چرا قانون را رعایت نمی‌کنید. در هر صورت این پدیده موجود است و اتفاق افتاده و دولت باید با تخصیص اعتبارات خاص برای توانمندسازی این سکونتگاه‌ها برای به‌سازی محل سکونت این افرادکاری کند.
