به گزارش روابط عمومی شرکت بازآفرینی شهری ایران، منصور استادی مدیرکل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری این شرکت در گفت‌و‌‌گو با شبکه رادیویی گفت‌و‌‌گو اظهارکرد: بر اساس سه سند بالادستی مصوبه هیات وزیران، سند ملی ساماندهی سکونتگاه‌های غیر رسمی (1382)، سند ملی راهبردی احیا، بهسازی و نوسازی و توانمندسازی بافت‌های فرسوده و ناکارآمد شهری (1392) و سند ملی توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی که توسط شرکت بازآفرینی شهری ایران به روزرسانی شده و در مراحل ابلاغ است، سکونتگاه‌های غیررسمی شناسایی شده باید توانمندسازی و ساماندهی شوند به غیر از پهنه‌هایی که امکان سکونت برای ساکنان آن وجود ندارد و در معرض خطر هستند باید اسکان مجدد صورت پذیرد.
او در رابطه با تعریف سکونتگاه‌های غیررسمی گفت: سکونتگاه‌های غیررسمی عمدتا به محدوده‌های گفته می‌شود که محرومان و مهاجرین را در خود جای داده است و ساکنان در این مناطق بدون مجوز و خارج از برنامه‌های رسمی و قانونی و طرح‌های جامع تفصیلی در داخل و یا خارج از محدوده‌ها شهرها شکل گرفته‌اند. به عبارت دیگر این مناطق واجد شاخص شورای عالی شهرسازی و معماری کشور به تاریخ 1400.4.26 هستند.
مدیرکل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری با اشاره به این که برای اولین بار شاخص‌های سکونتگاه غیررسمی در سال 1400 به تصویب شورای عالی معماری و شهرسازی رسیده است، اظهارکرد: قبل از این، محدوده‌های سکونتگاه‌های غیررسمی در قالب مصوبات ستادهای توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی استانی تعیین می‌شد.
او با بیان اینکه سکونتگاه‌های غیررسمی در 142 شهر با مساحتی به میزان 59 هزار هکتار و 445 هکتار با جمعیتی در حدود 6 میلیون و 200 هزار نفر شناسایی شده است، تصریح کرد: مطالعات نشان داده است که بیش از 80 درصد محدوده سکونتگاه‌های غیررسمی در داخل محدوده‌های رسمی شهرها قرار دارند.
مدیرکل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری با اشاره به آمار مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در رابطه با حاشیه نشینی شهر اصفهان، گفت: بر اساس این پژوهش 58 درصد ساکنین سکونتگاه‌های غیررسمی شهر اصفهان بیشتر در محلات دیگر این شهر ساکن بودند و عمدتا در اطراف مراکز صنعتی شکل گرفته‌اند این بدان معناست ساکنان این مناطق برای داشتن یک شغل پایدار و نزدیکی محل سکونت به محل کار در این مناطق سکنی گزیده‌اند.
استادی عدم تعادل منطقه‌ای و اقتصادی در سطح سرزمینی و اختلاف طبقات زندگی در شهر و روستا و مهاجرت مردم روستا به شهرها باعث پدیده ایجاد سکونتگاه‌های غیررسمی دانست و گفت: در سالیان گذشته مهاجرت از روستا به شهرها پررنگ بوده و به مساله حاشیه‌نشینی دامن می‌زد اما در حال حاضر سرریز فقر شهری است به عبارت دیگر مهاجرت مردم از درون کلان شهرها به اطراف شهرها و ایجاد حاشیه‌نشینی است.
مدیر کل دفتر ستاد ملی بازآفرینی شهری تغییرات ناخوشایند اقلیمی طبیعی نظیر سیل، خشکسالی و زلرله را از دیگر عوامل سکونت مردم در حاشیه شهرها دانست و گفت: به جهت کمبود عرضه مسکن نسبت به تقاضای آن و در استطاعات نبودن تامین زمین و مسکن در بخش رسمی شهرها باعث شده است افراد دهک های پایین جامعه به جهت تامین سرپناه مورد نیاز خود به حاشیه شهرها پناه ببرند.
استادی با بیان این که در حدود 1 میلیون 740 هزار واحد مسکونی در سکونتگاه‌غیررسمی شناسایی شده است که 50 درصد آن‌ها مقاوم و پایدار هستند: اظهارکرد: سکونتگاه های غیررسمی به عنوان ظرفیت بالا جهت تامین مسکن به شمار میاید که ساکنین آن با کمترین حمایت‌های دولت مبادرت به ساخت مسکن کرده‌اند و طبیعتا موضوعات توانمندسازی و ساماندهی براساس اسناد بالادستی و هماهنگ بین بخشی دستگاه ها در قالب ستادهای بازآفرینی شهری پایدار ملی، استانی وشهرستانی باید در دستور کار دستگاه‌های دولتی و شهرداری‌ها قرار بگیرد.
