شناخت وضعیت موجود، انطباق با استانداردهای بین‌المللی، حفظ اسناد، ناكارآمدی نگرش موزه‌ای به بناهای تاریخی شهرها و فشار سرمایه و بازار در تخصیص منابع مورد نیاز برای حفظ ابنیه از نقاط قوت و ضعفی است كه به گفته رئیس انجمن مفاخر معماری ایران در نشست آسیب شناسی و مرمت بناهای تاریخی به بحث گذاشته می‌شود.
به گزارش روابط عمومی شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران به نقل از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، سمینار آسیب‌شناسی و مرمت بناهای تاریخی با هدف رسیدن به استانداردهای بین المللی در مرمت آثار و ابنیه تاریخی ایران در حالی توسط انجمن مفاخر معماری ایران برگزار می‌شود كه قرار است در این برنامه دکتر محمدمنصور فلامکی، مهندس فرامرز پارسی و دکتر علی مختاریان سخنرانی كنند. این نشست و سمینار پژوهشی كه به همت میراث مشترك مطالعات پایه سرزمین در روز چهارشنبه ۷ مردادماه در باغ موزه قصر برگزار می‌شود به پرسش‌های پیرامون راهكارهای شناخته شده و ضرورت نگاه به آنچه پیش‌روی حفاظت از ابنیه تاریخی قرار دارد می‌پردازد. دبیری پنل را نیز مهندس سیدعلیرضا قهاری رئیس انجمن مفاخر معماری ایران برعهده دارد. به گفته قهاری، فیلم مستندی نیز از مرمت آثار تاریخی به اجرا در می‌آید.
مهندس سیدعلیرضا قهاری رئیس انجمن مفاخر معماری ایران در بیان ضرورت‌های برگزاری این نشست‌ها و تاثیری كه بر ابنیه تاریخی می‌گذارند به پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی گفت: سیاستگذاری كلان در این بخش مستلزم شناخت وضعیت موجود است و این وضعیت نیز در گفتگو و بررسی‌های كارشناسان نمود پیدا می‌كنند. با این دیدگاه، بناهای تاریخی ۱۰۰ ساله در تهرانی كه ۲۰۰ سال قدمت دارد به عنوان میراث‌فرهنگی دوران معاصر به شمار می‌آیند و باید در حفظ و نگه‌داری آنها كوشید. به همین نسبت سایر ابنیه در شهرهای باقدمت بیشتر نیز مستلزم توجه به ویژگی‌های مختلفی از این دست هستند.
رئیس انجمن مفاخر معماری ایران موفقیت در زمینه مرمت را واردكردن نگاه جامعه‌شناسانه و نه صرفا اقتصادی به ابنیه دانست و خواستار تدوین مصوبه‌ای در این رابطه شد.
بر اساس این گزارش در مقدمه برگزاری این نشست و سمینار آمده است: ضرورت تدوین معیارهای مدون و چارچوب‌های از پیش تعیین‌شده که بتواند فعالیت‌های حفاظت، مرمت و توانبخشی اماکن تاریخی را در مسیر درست هدایت کرده و از اتلاف منابع، اعمال سلیقه‌های بی‌قاعده و بالاخره، ایجاد آسیب‌های جبران ناپذیر ممانعت کند، یکی از مهمترین اهداف اسناد و منشورهای مختلف بین المللی است. وظیفه این اسناد که توسط مجامع و نهادهای تخصصی تدوین می‌شوند، اطمینان از مسیر درست فعالیت‌های علمی، آموزشی و حرفه‌ای بوده است.
در ادامه آمده است: در کشور ایران، از بدو تاسیس نهادهای نوین متولی امر حفاظت از اماکن و آثار فرهنگی و تاریخی، تعیین معیارهای بومی متعلق به شرایط مکانی و زمانی سرزمین ایران، بر اساس ویژگی‌های هنری، تاریخی و فرهنگی آثار، یکی از آرزوهای دیرینه فعالان این عرصه بوده است. این امر به دلایل مختلف از جمله وسعت آثار، کمبود منابع مالی و انسانی و بروکراسی فراگیر، معطل مانده، در عین‌حال باید توجه داشت که کشور ایران به عنوان یکی از اعضای مهم صاحب تاریخ و فرهنگ در جهان، غالب منشورها و اسناد بین‌المللی حفاظت را به صورت رسمی پذیرفته و عمل بدان‌ها را بر خود فرض دانسته است.
از ديگر موضوعاتی كه مدنظر كارشناسان حوزه مرمت است تغییرات مستمر و تحول اسناد است كه خود بیانگر ضرورت پالایش بی‌وقفه و پویای نگاه جهانی به مقوله حفاظت و مرمت اماکن تاریخی به شمار مي‌آيد. سیر این اندیشه‌ها از نگرشی حفاظتی به کاربردی، از کالبدی صرف به توجه به سویه‌های غیرمادی و از یکسان‌نگری به سمت تاکید بر تفاوت‌ها و گوناگونی فرهنگی سیر می‌کند.
به گفته رئيس انجمن مفاخر معماري ايران، ناکارآمدی نگرش موزه‌ای درخصوص حفاظت از اماکن تاریخی و تعدد سلیقه‌ها و روش‌ها، نبود استانداردهای فنی مورد وفاق و حتی نبود مفاهیم مشترک و یکسان میان اهل فن، هم در عرصه دانشگاه و هم در حوزه اجرایی، مشکلات متعددی را سبب شده است. تک‌بناها که طیف وسیعی از ساختمان‌های کوچک و بزرگ با عملکردهای متفاوت را در برمی‌گیرد، بنابر ضرورت و تغییر شرایط اجتماعی، کارکرد اصلی خود را از دست می‌دهند و متروک می‌شوند. فشار سرمایه و بازار، ناتوانی در تخصیص منابع مورد نیاز برای حفظ بناها و حجم عظیم میراث‌تاریخی کشور، هر یک عاملی است بر اثبات آن که حفاظت و مرمت نمی‌تواند به تنهایی ضامن بقای آثار و دارایی‌های غیرمنقول (اعم از یادمان‌ها، ساختمان‌ها، محوطه‌های باستانی و منظرهای تاریخی) باشد.
شايان ذكر است اين سمینار روز چهارشنبه هفتم مردادماه در باغ موزه قصر و از ساعت ۱۶ آغاز می‌شود. /
