وزیر راه و شهرسازی با اشاره به وجود بیش از ۲۵۰ هزار مسکن خالی در شهر تهران گفت: در این شرایط بدون داشتن طرح و برنامه ۲۴۰ هزار واحد مسکونی در شهرهای جدید مانند پرند، پردیس، هشتگرد در اطراف تهران تعریف کردند که ظرفیت برای این مقدار جمعیت وجود ندارد.
به گزارش روابط عمومی شرکت مادر تخصصی عمران وبهسازی شهری ایران به نقل از خبرگزاری ایسنا، دکتر عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی بعد از ظهر سه‌شنبه به مناسبت روز جهانی شهرسازی در هم‌اندیشی با نمایندگان نهادهای حرفه‌ای و انجمن‌های صنفی فعال در حوزه شهرسازی اظهار کرد: نمی‌خواهم به شرایط سخت و تنگناهای مالی که دولت با آن مواجه است، اشاره کنم ولی ابتدا باید فهمی از تحولات شهری و آن چه بر شهرهای ایران گذشته است، پیدا کنیم و سپس به مباحث مالی و اشتغال بپردازیم.
وی افزود: فرض کنیم که دولت بسیار پر پول بود که اگر این روند ادامه بحث شهرسازی در ایران باشد و فهم ما از تحولات شهری همین فهم کنونی باشد، حتی اگر ۱۰ برابر مبالغ فعلی پول داشته باشیم نه تنها هیچ اتفاقی نمی‌افتد بلکه بحران را زیادتر می‌کنیم.
وزیر راه و شهرسازی با بیان این که نداشتن یک تحلیل مورد اجماع در بین نخبگان مسائل شهری ایران یکی از مشکلات ماست، افزود: همه ما از تحولات اجتماعی و بحث توسعه ایران صحبت می‌کنیم ولی وقتی موقع عمل می‌رسد، همه دنبال این هستند که دولت پول را توزیع کند تا پروژه تعریف شود. آخر کار ما هنوز در جامعه مهندسی‌مان دنبال این هستیم که سرویس ارائه کنیم بدون این که به حل مسئله بپردازیم.
دکتر آخوندی تصریح کرد: تحولات شهری ایران نشان می‌دهد بخش عمده‌ای از جمعیت جابه‌جا شده است. در حال حاضر ۷۲ درصد جمعیت ایران شهری و ۲۸ درصد روستایی است یعنی جابه‌جایی بزرگی در ایران رخ داده که باید در طرح مباحث متناسب با این شرایط اقدام کنیم.
وی ادامه داد: زمانی صحبت از طرح جامع و تفصیلی بود. در حال حاضر تمام شهرها طرح جامع و تفصیلی دارند و چند بار بازنگری شده است. زمانی در جابه‌جایی جمعیت نیاز به توسعه انبوه مسکن بود اما آیا واقعاً هنوز تصور این است که امکان تعریف پروژه‌های جدید وجود دارد. آیا مسکن مشتری دارد؟
وزیر راه و شهرسازی با تأکید بر این که نمی‌گویم دولت بستر را فراهم نکند، گفت: مهم این است که بدانیم از شهر چه اندیشه‌ای داریم. آیا تصور می‌شود که می‌توان یک بار دیگر یک میلیون مسکن مهر ساخت؟
دکتر آخوندی به وجود ۳۰ درصد جمعیت بدمسکن در ایران اشاره کرد و گفت: مسائل شهری ما حاشیه‌نشینی یا از بین رفتن بافت‌های میانی و تاریخی شهرهاست. ۳۰ درصد جمعیت ایران در بدمسکنی بسیار شدید زندگی می‌کنند. آن‌وقت بعضی‌ها انتظار دارند برای آنها پروژه و کار تعریف کنیم.
وی ادامه داد: ما چند نفر داریم که به شهر بهارستان که صددرصدش حاشیه‌نشین است، برود و مشکل آنها را حل کند. قلعه‌حسن‌خان چهارصد هزار نفر جمعیت دارد. حالا چه طرحی می‌خواهید برای آن تعریف کنید؟ کدامیک از طرح‌های تفصیلی ما مسئله بافت تاریخی تهران و مشهد را حل می‌کند؟ بنابراین به نظرم در مسئله تعریف شهرسازی مشکل داریم.
دکتر آخوندی به روند مدیریت شهری در دهه‌های گذشته اشاره و خاطرنشان کرد: روزی که شهرسازی دچار سوداگری مطلق شد و تمام قوانین شروع به خرید و فروش شد، متأسفانه جامعه حرفه‌ای ایران نسبت به این مسئله هیچ حساسیتی نشان نداد. ۲۴۰ هزار واحد مسکونی در شهرهای جدید اطراف تهران تعریف کردند که در حال ساخت است اما آیا ظرفیت برای این مقدار جمعیت وجود دارد؟
وی با تأکید بر این که من مسئولیت دارم در برابر جامعه، گفت: بحث من این است که آخر کار باید از این که شهرسازی ایران به چه مسیری می‌رود تحلیل داشته باشیم.
وزیر راه و شهرسازی تصریح کرد: تقاضاهای جدید در تهران دیگر کارکرد ندارد. در شیراز، مشهد و تبریز هم با این مسئله مواجهیم. یک اتفاقی رخ داده که ما متوجه نشدیم و به روند بساز و بفروشی ادامه داده‌ایم.
دکتر آخوندی با اشاره به معضل شهرفروشی در کلانشهر تهران اشاره کرد و افزود: هنوز فکر می‌کنند می‌توانند در منطقه یک تهران برج‌های چند ۱۰ طبقه بسازند. برای یک پروژه در شمال تهران یک میلیون و هفتصد و پنجاه‌هزار متر مربع زیربنا تعریف شده است. یعنی هر یک نفر در تهران به اندازه پنجاه متر مربع در این پروژه سهم دارد.
وی به خاطره‌ای اشاره کرد و یادآور شد: با یکی از شهرداران سابق صحبت می‌کردم و به او گفتم شما که این قدر قوانین را خرید و فروش می‌کردید چند نفر در روز به شما مراجعه می‌کردند؟ او پاسخ داد: تمام درآمد شهر از همه شهروندان یک طرف و درآمدی که از پنجاه نفر به دست می‌آوردیم طرف دیگر.
وزیر راه و شهرسازی تأکید کرد: در چنین شرایطی بازخوانی و بازآفرینی شهری در چارچوب یک دستور کار شهری در روزگار معاصر می‌تواند از طریق بازتعریف هویتی، فرآیندی و ساختاری چارچوبی بنیادین را برای خروج از چالش‌های معاصر توسعه در ایران فراهم کند. ما نیاز داریم تا برای رسیدن به مکان مطلوب زندگی، محیط امن، آسایش و فضای بالنده حقیقت و عنصر معنایی زندگی را در شهر به عنوان یک سازمان اجتماعی جست‌وجو کنیم.
