نشست هم‌اندیشی «حاشیه‌نشینی، چالش امروز، بحران فردا» که در محل خبرگزاری مهر برگزار شد مجالی برای طرح ناگفته‌هایی از ابعاد این پدیده اجتماعی و کالبدی بود، پدیده‌ای که به نظر می‌رسد همچنان متولی ندارد.
به گزارش روابط عمومی شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران به نقل از خبرگزاری مهر هم‌اندیشی «حاشیه‌نشینی، چالش امروز، بحران فردا» که در محل خبرگزاری مهر با حضور مرتضی طلایی نایب‌رئیس شورای شهر تهران، رضا محبوبی مدیرکل امور اجتماعی وزارت کشور، عبدالرضا مصری سخنگوی هیئت‌رئیسه مجلس، سید حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران و نریمان مصطفایی مدیر ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری برگزار شد محلی برای طرح مباحثی چالشی و فارغ از کلیشه‌های مرسوم بود، جایی که هرکدام از متولیان از حوزه مجلس، دولت، مدیریت شهری و تشکل‌های اجتماعی مردمی از منظر خود به این پدیده نگریستند.
مرتضی طلایی نایب‌رئیس شورای اسلامی شهر تهران از بی‌کفایتی و بی‌تدبیری مسئولان و دولت‌ها و محقق نشدن مدیریت یکپارچه شهری گفت، عبدالرضا مصری از آمادگی مجلس برای تصویب قوانین موردنیاز برای ساماندهی معضل حاشیه‌نشینی سخن به میان آورد و البته از کم توجهی دولت به اجرای قوانین انتقاد کرد؛ رضا محبوبی مدیرکل امور اجتماعی وزارت کشور انگشت تقصیر را به سمت مجلسی‌ها گرفت و از عدم تطابق قوانین وضع‌شده با واقعیت‌های جامعه سخن گفت، نریمان مصطفایی مدیر ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری به ضعف در قوانین شهری و عدم اجرای برخی بندهای قانون شهرداری‌ها اشاره کردو رضا موسوی چلک نیز به کم توجهی دولتی‌ها و مجلسی‌ها به رویکرد اجتماع‌محور در رفع مشکل حاشیه‌نشینی پرداخت.
در این نشست که بیش از سه ساعت به طول انجامید مباحث جدی در سطوح مختلف مدیریت کلان ملی در ارتباط با پدیده حاشیه‌نشینی مطرح شد که به نظر می‌رسد عمق‌بخشی به مباحث و پیگیری آن‌ها همت و جدیت بیش‌ازپیش رسانه‌ها، نخبگان، کارشناسان و مسئولان امر را می‌طلبد.
مشروح این نشست برای استفاده مخاطبان و صاحب‌نظران این حوزه می‌آید.
سید حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران در ابتدای صحبت‌های خود اظهار داشت: از اداره کل استان‌های خبرگزاری مهر که به یک موضوع جدی و مهم اما مغفول در کشور پرداختند تشکر می کنم به ویژه از دوستانی که در ۳۱ استان کشور با سخت‌کوشی توانستند گزارش‌های مستندی در حوزه حاشیه‌نشینی استخراج کنند.
وی تصریح کرد: حاشیه‌نشینی که امروز در مورد آن صحبت می‌کنیم حاشیه جغرافیایی نیست، شاید آنچه بیش از همه‌چیز رنج‌آور است آدم‌هایی هستند که در کنار ما زندگی می‌کنند ولی از خدمات حداقلی عمومی بی‌بهره هستند.
مرتضی طلایی نایب‌رئیس شورای شهر تهران نیز در مطلع سخنان خود گفت: تشکر از خبرگزاری مهر که به این موضوع ورود پیدا کردند و امیدواریم این بحث‌ها نتیجه‌بخش باشد.
وی تأکید کرد: ما اینجا نیامدیم پیرامون مردم خوب، عزیز و نجیبی که به خاطر بی‌کفایتی و بی تدبیری‌ها دچار یکسری مشکلات شدند صحبت کنیم بلکه آمدیم به موضوعاتی بپردازیم که نتیجه آن وضعیت حاشیه‌نشینی شده است چراکه جنبه دفاع از حقوق شهروندان را بر خودمان لازم می‌دانیم.
نریمان مصطفایی مدیر ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری نیز در ابتدای سخنانش بیان داشت: تشکر ویژه از خبرگزاری مهر به‌خصوص گزارش‌هایی که از ۳۱ استان کشور احصا شد. خدمت این مجموعه هستیم تا گزارش‌ها را تکمیل و اصلاح کنیم و در سایت وزارتخانه هم لینکی برای بازنشر این مطالب ایجاد خواهیم کرد و امیدواریم در آینده نزدیک این موضوع به‌صورت حرفهای و تخصصی ادامه پیدا کند.
وی تأکید کرد که با توجه به‌پیش رو بودن تدوین برنامه ششم توسعه ضرورت دارد موضوع حاشیه‌نشینی بیش‌ازپیش مورد توجه قرارگرفته و احکامی در برنامه داشته باشیم که این موضوع را بتوان سروسامان داد.
سردارطلایی در ادامه این نشست در سخنانی گفت: اگر ابتدا تعریفی از حاشیه‌نشینی داشته باشیم به بیان عامیانه، حاشیه‌نشینان همان کسانی هستند که در شهر زندگی می‌کنند ولی نتوانستند از خدمات دیگر شهروندان استفاده کنند. مسائل دیگری نیز قبل از حاشیه‌نشینی و بعد آن وجود دارد که باید مورد بررسی قرار گیرد چراکه حاشیه‌نشینی از یک‌سو معلول بوده و از یک‌سو علت است.
وی با یادآوری اینکه باید یک نگاه دوسویه به بحث حاشیه‌نشینی و پیامدهای آن شود بیان داشت: حاشیه‌نشینان قربانی ناکارآمدی توسعه و بی‌تدبیری دولت‌ها هستند. محصول پنج برنامه توسعه وضع امروز است، آیا برنامه ششم هم بر همین مبنا تدوین خواهد شد، آیا همان کسانی که نویسنده برنامه‌های قبلی بودند می‌خواهند برنامه ششم را بنویسند؟
نایب رییس شورای شهر تهران با طرح این سؤال که چرا برنامه‌های توسعه این‌گونه پیش رفته که شاهد وضع امروز هستیم، افزود: وقتی در تدوین برنامه‌های توسعه نگاه تک‌بعدی یا گاهی دوبعدی باشد پیامدهای آن وضع موجود خواهد بود. در واقع حاشیه‌نشینان قربانیان توسعه اقتصادی نامتوازن هستند.
وی معتقد است توسعه اقتصادی کشور ما اساساً منشأ انحراف از مسیر آرمان‌های انقلاب و عدالت اسلامی مدنظر انقلاب اسلامی است و اضافه کرد: وقتی بعد از انقلاب اسلامی دنبال توسعه رفتیم توسعه اقتصادی را هدف‌گذاری کردیم بدون اینکه به دیگر ابعاد توسعه توجه کنیم که نتیجه آن ظهور «نوکیسه‌های اقتصادی»، توزیع فقر و نابرابری‌های اجتماعی شد.
طلایی یادآور شد که حاشیه‌نشینان قربانیان بی‌توجهی به توسعه متوازن هستند و امروز می‌توان چهره زشت بی‌عدالتی را در حاشیه‌نشینی نگاه کرد.
وی با تأکید بر اینکه قبل از نگاه به پیامدهای حاشیه‌نشینی که می‌تواند هم تهدید و هم فرصت باشد، باید به «چرایی» این پدیده پرداخت، ادامه داد: باید کسانی که مسئول هستند مورد سؤال و مواخذه قرار بگیرند چرا به‌عنوان افرادی که زمانی سکان‌دار اداره کشور بودند به‌گونه‌ای عمل کردند که این وضعیت به وجود بیاید. اگر این مواخذه صورت گیرد شاید امیدی باشد که فردا افراد دیگری در همین‌جا گرد هم نیایند و همین سخنان را تکرار نکنند، از الآن فکری باید کرد که ادامه راه سیاست‌های گذشته را طی نکنیم.
سردار طلایی در صحبت‌هایش به‌زعم خودش صریح، روشن و شفاف گفت: بر این باور هستم که آنچه امروز به نام حاشیه‌نشینی یاد می‌کنیم و همه زیرمجموعه‌های آن اعم از فقر، بزهکاری، انواع و اقسام آسیب‌های اجتماعی که حاشیه‌نشینی بستر آن است ناشی از توسعه نامتوازن و نابرابر مدل پیشرفت کشور بعد از دوران دفاع مقدس بود.
وی حرفهای ابتدایی خود را با این جمله بست: من نگاهم سیاسی و تنها معطوف به یک دولت خاص نیست. بلکه من معتقدم در کشور یک بحران بیشتر نداریم و آن‌هم بحران «مدیریت» است.
روایت رضا موسوی چلک از خاک سفید تا دروازه غار
سید حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران نیز در این نشست آمار حاشیه‌نشینی را ۱۰ میلیون نفر اعلام کرد و یادآور شد که نمی‌توانیم این تعداد را شهروندان درجه‌دو حساب کنیم.
وی در خصوص دلایل این پدیده نیز با گریزی به مباحث مطرح‌شده توسط مرتضی طلایی تأکید کرد: من معتقدم اگرچه ما در نظام برنامه‌ریزی نگاه همه‌جانبه نداشتیم ولی مشکل ما در زمینهٔ پدیده حاشیه‌نشینی نگاه سیاسی، انتظامی و امنیتی به این محلات است.
وی با یادآوری تخریب محله حاشیه‌نشین «خاک سفید» تهران تصریح کرد: جنس مشکلات این محلات از جنس تخریب و تخلیه مناطق نیست. آیا در بحث تخریب خاک سفید غیر از اینکه ما این منطقه را پخش و گسترده‌تر کردیم کار دیگری صورت گرفت. ما در این محله موضوع را حل نکردیم بلکه صورت‌مسئله را پاک کردیم.
موسوی چلک افزود: من در آن زمان مسئولیت دفتر آسیب‌های اجتماعی بهزیستی را بر عهده داشتم. قرار بود ظرف ۴۸ ساعت مناطق آنجا را تخلیه کنیم، نوع برخورد ما با این پدیده باعث شد به سمت محیط‌هایی برویم که بستر برای گسترش آسیب‌ها و جرائم بیشتر شد.
وی با تأکید بر اینکه نگاه صرف به عنوان مجرم به ساکنان این مناطق غیرمنطقی است، در مورد آنچه در خاک سفید گذشت یادآور شد: آن موقع نیروی انتظامی برنامه‌ای داشت، بعد شورای امنیت ملی و استانداری مازندران و وزارت کشور در این موضوع وارد شدند.
رئیس انجمن مددکاری اجتماعی معتقد است که متولیان آب و برق و گاز را به لحاظ درآمدزا بودن به مناطق حاشیه‌نشین برده‌اند ولی همچنان خبری از خدمات عمومی و اجتماعی در این مناطق نیست.
موسوی چلک در مورد متولیان ارائه خدمات اجتماعی نیز مسئولیت را بر عهده دستگاه‌های مرتبط با خدمات اجتماعی اعم از شهرداری‌ها، وزارت ورزش و جوانان، نیروی انتظامی، تشکل‌های غیردولتی، کمیته امداد، آموزش‌وپرورش، وزارت بهداشت و درمان و ... دانست.
موسوی با یادآوری راه‌اندازی پایگاه‌های خدمات اجتماعی از سال ۷۵ توسط بهزیستی تأکید کرد: در زمینهٔ موضوع خدمات اجتماعی باید دستگاه‌ها ورود پیدا کنند که تاکنون بیشتر بهزیستی و در تهران شهرداری بیش از بقیه ورود داشته‌اند ولی سایر دستگاه‌ها ورود جدی برای کار در این مناطق ندارند.
وی مناطق حاشیه‌نشین را بهترین بستر برای رشد جرائم و آسیب‌ها دانست و برای شاهد مثال به وضعیت دروازه غار اشاره کرد و گفت: ما چون ورودی در این مناطق نداریم حاشیه شهرها تبدیل به مأمن امنی برای حضور بزهکاران و بارانداز جرائم شده است.
موسوی چلک معتقد است به‌رغم خدماتی که از سال ۸۷ در محله هرندی(دروازه غار) ارائه‌شده و طرح بهسازی نیز نوشته‌شده است بازهم تفاوت فاحشی نسبت به قبل ندارد و ورود شهرداری به دلیل نگرانی برای تبدیل دروازه غار به‌جایی شبیه خاک سفید است.
پاسخ طلایی به موسوی چلک: چرا وضع در دروازه غار بدتر شده است
مرتضی طلایی در واکنش به مباحث مطرح‌شده توسط سید حسن موسوی چلک سؤال کرد: سال ۸۷ به موضوع دروازه غار ورود پیدا کردیم الآن سال ۹۴ است، چرا علی‌رغم نزدیک به یک دهه کار کردن وضعمان بدتر شده است؟
وی دوباره بر مباحث ابتدای سخنان خود تأکید کرد که اگر همه دستگاه‌ها پای‌کار می‌آمدند مشکل حل می‌شد چراکه اعمال سیاست‌های غلط ما در توزیع و استقرار عدالت یکی از مشکلات برای رفع مشکل حاشیه‌نشینی است.
سردار مرتضی طلایی همچنین به مباحث مطرح‌شده در زمینهٔ ساماندهی خاک سفید نیز پاسخ داد و تأکید کرد: در موضوع خاک سفید در کنار مسائل و آسیب‌هایی که وجود داشت، نکته‌ای که کمتر بیان شد و البته یکی از علت‌های تصمیم‌گیری‌های آن زمان بود، حاکم نبودن قانون در این منطقه بود به‌طوری‌که خاک سفید به یک جزیره خودمختار تبدیل‌شده بود و اگر به آن ورود نمی‌شد می‌توانست مدلی برای دیگر مناطق شود.
سید حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران در ادامه مباحث خود با یادآوری اینکه موضوع حاشیه‌نشینی را به‌صورت جزیره‌ای نمی‌توانیم بررسی کنیم در مورد دلیل رها شدن موضوع ساماندهی دروازه غار گفت: قبلاً سازمان مدیریت، کاری را شروع کرده بود و بقیه دستگاه‌ها دورش جمع شده بودند. اتفاقات خوبی داشت می‌افتاد که با ورود وزارت کشور و استانداری تهران با نگاه امنیتی و اعلام معاون وقت امنیتی که موضوع ما حاشیه‌نشینی نیست و ما موضوعات مهم‌تر از دروازه غار داریم کار از دستگاه‌های اجتماعی گرفته شد. همان موقع هم معاون اجتماعی وقت وزارت کشور مخالف بود ولی چون در استان تهران بود و مسئول شورای تأمین تهران استانداری بود عملاً معاون سیاسی امنیتی کار را تعطیل کردند.
وی همچنین با یادآوری اینکه همان مسئله و خروجی فعالیت ۱.۵ ساله در ۵۰ منطقه تهران باعث شد در بند ج ماده ۹۷ برنامه چهارم به سمت شناسایی و ساماندهی اجتماعی معضل حاشیه‌نشینی برویم،گفت: هرچند که به‌رغم قوی بودن بعد اجتماعی برنامه چهارم، به دلیل تغییر دولت در اجرا خیلی موفق عمل نشد.
مرتضی طلایی نایب‌رئیس شورای اسلامی شهر تهران در واکنش به سخنان سید حسن موسوی چلک یادآور شد که برآیند صحبت‌های رئیس انجمن مددکاری ایران نیز نشان می‌دهد که مشکل حاشیه‌نشینی ناشی از همین بی‌تدبیری و نگاه مسئولان است.
نریمان مصطفایی مدیر ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری نیز که در ادامه نشست مباحث خود را مطرح کرد با یادآوری اینکه بحث حاشیه‌نشینی یک بحث جهانی بوده و مختص کشور ما نیست، به آمار سازمان ملل استناد کرد که ۴۲ درصد مردم کشورهای جهان سوم در سکونتگاههای غیررسمی زندگی می‌کنند.
وی با تأکید بر اینکه حاشیه‌نشینی در ایران از دهه ۴۰ به بعد شکل گرفت معتقد است که در این مدت در همه برنامه‌های توسعه به این پدیده توجه نشد و تنها در ماده ۳۰ برنامه چهارم توسعه به این موضوع پرداخته شد و قبل از آن‌همه دیدگاه‌ها در مورد این مناطق تخریبی و نه توانمندسازی بود.
مصطفایی معتقد است که دیدگاه‌های هرکدام از دستگاه‌ها به پدیده حاشیه‌نشینی متفاوت است و شهرداری و مجلس با دید ساخت‌وساز غیرمجاز به این مناطق نگاه می‌کنند درحالی‌که موضوع ما در این محلات کلان‌تر بوده و ناشی از فقر شهری است.
وی در مورد توفیقات ستاد ملی ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی بعد از ۱۲ سال نیز با یادآوری اینکه تغییر نگرش به این مناطق از دستاوردهای فعالیت‌ها در این بخش است تأکید کرد که بحث حاشیه‌نشینی یک موضوع یک‌طرفه نیست و ساماندهی آن از عهده یک دستگاه ساخته نیست و فرابخشی است.
مصطفایی معتقد است که امور اجتماعی در محلات حاشیه‌نشین ربطی به دولت ندارد و کار مردمی و نهادهای غیردولتی است، وی تصریح کرد: بعد از دهه ۸۰ که سند ملی توانمندسازی تصویب و مشارکت با بانک جهانی شروع شد در برخی محلات شاهد مشارکت مردم در بحث بهسازی معابر و نگهداری پارک‌ها بودیم چراکه اگر کار را به خود مردم بسپاریم حس تعلق ایجاد می‌شود و خود مردم با تخلفات ساخت‌وساز غیرمجاز مقابله خواهند کرد.
وی عدم توفیق ۱۲ ساله در اجرای این سند را ناشی از ضعف در سیاست‌گذاری‌ها، قوانین و مدیریت شهری می‌داند و معتقد است که هرکدام از این موارد به‌نوعی تأثیرگذار است و ادامه داد: یکی از موارد تأثیرگذار در عدم تحقق برنامه‌ها تغییرات مدیریتی بود، برنامه‌های توسعه پنج‌ساله است و دولت‌ها چهارساله انتخاب می‌شود و دولت بعدی اسناد دولت قبلی را قبول ندارد.
مرتضی طلایی در واکنش به سخنان نریمان مصطفایی معتقد است که ما در کشور مجمع‌الجزایری عمل می‌کنیم.
مصطفایی نیز با تأیید عدم توفیق جدی ستاد توانمندسازی این موضوع را به جزیره‌ای عمل کردن و هماهنگ نبودن دستگاه‌ها مرتبط دانست و ادامه داد: ستادهای استانی ما شکل‌گرفته اما نگاه مدیریتی مهم است چراکه مسئولیت این ستاد در شهرستان‌ها و استان‌ها بر عهده فرمانداران، شهرداران، استانداران، معاونان عمرانی و مدیران کل راه و شهرسازی است و این نگاه در هراستانی متفاوت است. وی در واکنش به‌نقد حاضران در مورد چرایی عدم توفیق دبیرخانه ستاد ملی بازآفرینی شهری در وزارت راه و شهرسازی نیز تأکید کرد که دبیرخانه نقش هماهنگ‌کننده دارد و بخش عمده‌ای از موضوعات به حوزه مدیریت شهری بازمی‌گردد.
وی بابیان اینکه هزار و ۱۵۰ ستاد توانمندسازی در استان‌ها و شهرستان‌های کشور شکل‌گرفته و دبیرخانه این ستاد در وزارت راه و شهرسازی به دنبال فعال کردن این ستادها بوده است گفت: ما در دبیرخانه ستاد با پنج شش نفر نیرو نمی‌توانیم کل مملکت را ساماندهی کنیم، ساماندهی نیازمند برنامه کوتاه‌مدت و بلندمدت است که در سطح مدیریت شهری باید رخ دهد.
وی البته تأکید کرد که به این نشست نیامده تا دیگران را زیرا سؤال ببرد و آنچه اتفاق افتاده، گذشته است بلکه برگزار شده تا تأکید کند که بخشی از دلیل گسترش سکونتگاههای غیررسمی ناشی از ساختار کلان اقتصادی بوده است به‌طوری‌که گرانی زمین و مسکن و خیزش مسکن در سال ۸۶ و سرریز فقر شهری و فقر اقتصادی و اجتماعی موجب پرت شدن خواه‌ناخواه برخی شهروندان تهرانی به شهرری و باقرآباد و ... شد.
مصطفایی در مورد چرایی عدم تحقق اهداف سند چشم انداز در این زمینه نیز گفت: برنامه خوب می‌نویسیم ولی اعتقاد قلبی نداریم که وارد بعد اجرا شویم. دنبال این هستیم فقط یک «شو» نشان دهیم. مسئله اسکان غیررسمی ساخت یک پارک و دو تا ساختمان نیست. همه یاد گرفته‌ایم ریاستی کار می‌کنیم و هرکسی خود را رئیس می‌داند. تا زمانی که نگاه جزیره‌ای است و همه دنبال یک هدف نیستیم وضع همین‌طور است.
سردارطلایی در ادامه نشست با تبیین سخنان ابتدایی خود تأکید کرد که در این مباحث نه به زمان خاصی نگاه داشته و نه دستگاهی را مدنظر داشته است، بلکه نگاه کلی خود را مطرح کرده که این نگاه ناظر بر زمان و مکان و دوره خاصی نیست.
وی ادامه داد: به نظر من اگر بخواهیم در سه سطح علت‌یابی کنیم وضع حاشیه‌نشینی را که نتیجه آن وضع موجود است باید به‌صراحت اعتراف کنیم این موضوع مربوط به سیاست‌های غلط است. باید به‌غلط بودن سیاست‌هایمان در توسعه و برنامه‌ریزی توسعه اعتراف کنیم.
وی برای صحبت‌های خود شاهد مثال نیز آورد که در توسعه اقتصادی در دوران معاصر و در بحث هدفمندی یارانه‌ها درست عمل نکردیم و در زمان گذشته نیز دلار هفت تومان را دادیم به یک عده خاص که نوکیسه‌های اقتصادی از آن درآمدند.
مرتضی طلایی ناکارآمدی مدیریتی، بحران مدیریت، نبود مدیریت یکپارچه در کلان‌شهرها را از دیگر دلایل
