شهر، واقعیت پیچیده ای است و شاید به تعبیری، پیچیده ترین محصول بشر باشد. بنابراین، نمی توان با استفاده از دیدگاهی صرف همه پیچیدگیهای آن را درک کرد به همین جهت مطالعه کامل آن مستلزم بهره گیری از علوم میان رشته ای شهری می باشد
به بهانه برگزاری دومین هم اندیشی و هم آوایی ملی آینده شهری ایران با حضور جمعی از شهرداران ، تصمیم سازان ،سیاسگذاران و دانشگاهیان و دانشجویان عرصه معماری ، مسکن ،شهرسازی ، محیط زیست , انسانشناسی شهری که با سخنرانی اندیشمندان برجسته پروفسور نادر اردلان /استاد دانشگاه هاروارد در کتابخانه ملی جمهوری اسلامی برگزارگردید با دکتر سجاد محمدیارزاده /دبیر کل مجمع جهانی شهرهای اسلامی WAIC و عضو شورای عالی اجرایی موزه تاریخ تمدن جهان اسلامی به گفتگو نشستیم .
دکتر یارزاده در خصوص ضرورت برگزاری هم اندیشی و هم آوای ملی آینده شهری ایران اظهار داشت : رشد شهرها و توسعه شهرنشینی در دهه های اخیر جوامع شهری در کشورهای رو به توسعه را با چالش های متعددی در زمینه مسائل فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی مواجه نموده است که اساس این مسائل را می توان در عدم تمرکز سیاستگذاران شهری برتحقق اهداف توسعه شهری پایدار با تکیه بر علوم میان رشته ای و بهره گیری از تخصص های گوناگون در کنار علوم شهری دانست. امروز با گسترش جمعیت شهرها و پیچیده شدن مسائل شهری متخصصان شهرساز به تنهایی قادر نخواهند بود تا شهرها را به سوی پایداری هدایت نمایند و لذا ضروری است تا شهر را از کالبد فراتر دیده و با رویکردی همه جانبه نگرانه فضاهای شهری را ساماندهی نمود. در این صورت است که می توان انتظار ارتقاء کیفیت زندگی در فضاهای شهری و به دنبال آن بهبود سطح سرمایه های اجتماعی -فرهنگی و همچنین سرمایه اقتصادی در شهرها را داشت و به درآمدهای پایدار دست یافت.
دبیرکل مجمع جهانی شهر های اسلامی یاآوری کرد :افزایش سطح سرمایه های اجتماعی و فرهنگی در شهرها که از پیوندهای اجتماعی و مشارکتهای مدنی در نتیجه اعتماد متقابل ممکن می گردد شهرها را به سوی پویایی، سرزندگی و نشاط سوق داده و مردم را نسبت به شهر و مسائل و مشکلات آن حساس و متعهد می سازد که در اینصورت سرمایه های فرهنگی و اجتماعی قادر خواهند گردید تا از طریق افزایش توریسم فرهنگی و در پی آن جذب سرمایه گذاران داخلی و خارجی به رشد اقتصادی شهرها کمک کرده و شهرها را به سوی توسعه پایدار سوق دهند. بدین ترتیب است که سرمایه های فرهنگی و اجتماعی مولد سرمایه اقتصادی می گردند، در عین اینکه سطح اعتماد، تعامل، همکاری و در نهایت امنیت اجتماعی نیز در جامعه افزایش می یابد. این شاخص ها برای تحقق توسعه پایدار ضروری بوده و مسئولین شهری برای رسیدن به درآمدهای پایدار نیازمند توجه به مسائل فرهنگی و اجتماعی بیش از هر چیز هستند.
عضو شورها عالی اجرایی موزه تاریخ تمدن جهان اسلام اظهار داشت :مسئله ی توسعه شهری، یک مفهوم بسیار پیچیده و متکثر است که حوزه های گوناگونی را می کاود امّا مثل هر مفهوم مرکبی، وابسته به دانش و بینش خود است. تحلیل و بسط مسائل جامعه شهری با رویکردی انسانگرایانه باید صورت پذیرد است و محوریت انسانی به فضا یک مفهوم بنیادین و ساختاریست و منجربه پایداری فضا و حس تعلق می شود.اگر به پنج عنصر معماری استاد پیرنیا دقت کنیم 1- مردم واری 2-درونگرایی3.پرهیز از بیهودگی 4 خودبسندگی5 نیارش فهم فضا و دریافت مقیاس انسان مداری به فضا نه تنهااهمیت و ارزش معنایی و مفهومی داشته بلکه ساختاری و کالبدی هم در ان عناصر مستتر بود است برای اساس می باشد که معماری انسانگرا معماری پایدارو فاخر می باشد چرا که پاسخ نیازهای انسانی پاسخگو بودو زاد نیست اگر زاد بود زایل می شد توسعه پایدار فضاهای شهری را می توان شکلی از توسعه فضایی در نظر گرفت که نتیجه احقاق حقوق همه شهروندان (اعم از کودک، جوان و پیر) و نیز تحقق عدالت اجتماعی و محیطی در فضاهای مختلف شهر است میسرمی گردد.
وی اشاره کرد :دانش توسعه ی شهری نیز به فراخور، پیشرفت های چشمگیری داشته، امّا باید دید که این ارزشهای علمی و کاربردی در شهرهای شهرهای تاریخی و ارزشمند ایران، به عنوان یکی از کانون های توسعه ی شهری تاریخی جهان،" امروز "چقدر تأثیر گذار است ؟